سقف کاذب
سقفهاي کاذب از لحاظ نحوه اتصال به سقف به چهار گروه کلی تقسیم میشوند:
دسته الف: پوشش سقفهاي بتنی یا فلزي با مصالحی که توسط اتصالات مکانیکی و یا چسب به آنها متصل میشوند؛
دسته ب: صفحات آویخته از قبیل گچی، فلزي یا چوبی (با فاصله کمتر از ۶۰ سانتیمتر از سقف) که توسط اعضایی به نگهدارندههاي چوبی یا فلزي متصل میشوند؛
دسته پ: صفحات آویخته از قبیل گچی، فلزي یا چوبی (با فاصله بیشتر از ۶۰ سانتیمتر از سقف) و همچنین سقفهاي کاذب تشکیل شده از توريهاي فلزي به همراه روکش گچی (رابیتس)؛
دسته ت: سقفهاي کاذب یکپارچه داراي سازه مستقل نگهدارنده ( bars-T ) به همراه تجهیزات روشنایی و مکانیکی[/vc_column_text]
نکات ی که باید در طراحی لرزهاي سقف هاي کاذب رعایت گردد:
-در زیر بالکنهاي طره یا سایه‌بانهایی که دچار شتاب قائم بالایی به هنگام زلزله میشوند، لازم است که فاصله آویزهاي سقف کاذب نسبت به یکدیگر کاهش یابد.
– اي براي سقف ارائه جزئیات لرزه هاي کاذب با مساحت ک ۱۳متر از مترمربع که توسط دیوارها به صورت جانبی در سازه مهار شده‌اند لازم نیست.
– ممکن است جزئیات لرزهاي خاصی براي سقفهاي سنگین دیگر مانند گچ، چوب و یا پانل‌هاي فلزي یا براي سقف لایه گچی در ارتفاع‌هاي مختلف مورد نیاز باشد.
براي این موارد، جزئیات به صورت مشابه با آن چه براي سقفهاي عایق صوت استفاده می‌شود بوده ولی براي حفظ ایمنی از مهاربندي بی ، شتري استفاده می‌شود.
مهاربندي اي براي سقف لرزه هاي سنگین آویخته به صورت معمول شامل یک میله فشاري قائم و مهارهاي سیمی کششی قطري می‌باشد.
در برخی موارد میتوان به جاي مهاربندي سیمی و میله‌هاي فشاري از اعضاي خمشی (معمولاً از فولاد سرد نورد) استفاده کرد.
الف-ساختمانهاي با اهمیت متوسط:
سقفهاي کاذب گروه‌هاي الف، ب و ت نیازي به طرح اي لرزه ندارند.
سقفهاي کاذب گروه پ، باید قادر به پذیرش تغییرشکل‌هاي نسبی محاسبه شده طبق بند ۳-۱-۶پ باشند.
-ب ساختمانهاي با اهمیت زیاد و بسیار زیاد: سقفهاي کاذب گروه‌هاي الف و ب و د باید قادر به تحمل نیروهاي طراحی لرزهاي محاسبه شده طبق بند ۳-۱-۶پ باشند.
سقف هاي کاذب گروه ج، باید قادر به پذیرش نیروهاي طراحی لرزهاي و تغییرشکل‌هاي نسبی محاسبه شده طبق بند ۳-۱-۶پ باشند.
شکل -۶پ ۳۲ جزئیات لرزه مهار اي سقفهاي کاذب نوع الف را نمایش میدهد.